.

.
"สุขา สังฆัสสะ สามัคคี ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะ ทำให้เกิดสุข"
ข่าวประชาสัมพันธ์



ขอประกาศเลิกอัฟเดทข้อมูลที่Blogแห่งนี้
สามารถเข้าไปใช้งาน website อย่างเป็นทางการได้ที่
http://www.tsa-bhu.org/


ข่าวเด่น

* ขอแสดงความยินดีแด่.. พระครูใบฎีกา ดร. มานิตย์ เขมคุตโต , พระมหา ดร. ธีรชัย ปุญฺญชีโว , พระ ดร. ราเชนทร์ วิสารโท ที่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกที่ B.H.U. ในปี ๒๕๕๓






* สมาคมพระนักศึกษาไทย มหาววิทยาลัยเมืองพาราณสี ร่วมใจกันลงอุโบสถ ที่วัดไทยสารนาถ พร้อมเจริญพระพุทธมนต์ ณ ธัมเมกขสถูป เนื่องในวันมาฆบูชา วันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์





สมาคมพระนักศึกษา นักศึกษาไทย มหาวิทยาลัยเมืองพาราณสีได้ร่วมใจกันจัดงานประเพณีสงกรานต์ "๑๓ เมษา เสนคุปต้ามหาสงกรานต์" ประจำปี ๒๕๕๓ ณ หอเสนฯ โดยมีคณาจารย์ทางมหาลัย และต่างชาติเข้าร่วมนับร้อยชีวิต ในวันที่ ๑๓ เมษายน ที่ผ่านมา





* พระนักศึกษา นักศึกษาไทย มหาวิทยาลัยเมืองพาราณสี ร่วมใจกันจัดกิจกรรมพิเศษ เนื่องในวันพ่อแห่งชาติ (๕ ธันวามหาราช) เพื่อถวายเป็นพระราชกุศล





* ๕ ธันวามหาราช ขอเชิญร่วมถวายภัตตาหารเพลพระนักศึกษาไทย และนานาชาติ จำนวน ๘๒ รูป และร่วมจุดเทียนชัยถวายพระพรได้ที่ หอเสนคุปตลอล์จ ในวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๒





* กฐินสังฆประชาสามัคคี ณ หอเสนคุปตาลอจ์ด มหาวิทยาลัยบาณารัส ฮินดู วันที่ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๒ นำโดย พระธรรมวรนายก เจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมา


มะเร็งสังคม

ป. ธงชัย: เขียน

คำว่า มะเร็งไม่ว่าเกิดที่ไหน ส่วนไหน ที่อวัยวะใด ก็ล้วนไม่มีมนุษย์คนไหนต้องการทั้งนั้น เพราะเป็นเนื้อเยื่อที่ทำลายชีวิตให้สั้นลงไป เป็นความทุกข์ของผู้ที่ประสบ ไม่ทรมานน้อยก็ต้องทรมานมาก แต่สรุปว่าต้องทรมานและเสียชีวิตลงในที่สุด แต่ทว่ามะเร็งที่ว่านี้ ก็เพียงแต่กัดกินส่วนต่างๆของร่างกายมนุษย์เท่านั้น และก็ไม่ลามไปหาคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆ หรือสังคม แต่ที่ผู้เขียนเสนอในตอนนี้ก็คือมะเร็งสังคม มะเร็งชนิดที่ว่านี้ ไม่เพียงแต่กัดแทะเนื้อเยื่อชั้นในและชั้นนอกของมนุษย์เท่านั้น ก็ยังแพร่ไปหาคนอื่น พร้อมทั้งยังทำลายสังคม คนรอบข้างให้เสียหายไปด้วย ถือว่ามะเร็งชนิดนี้รุนแรงกว่าหลายเท่าก็ว่าได้
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างมาไม่ให้อยู่คนเดียว แต่เกิดมาให้อยู่ร่วมด้วยกันเป็นสังคม จำต้องมีการคบหาสมาคมอยู่ร่วมกับผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา
ไม่มีผู้ใดเลยที่จะเลือกเกิดได้แบบครบครันพร้อมสรรพทุกอย่าง บางคนเกิดมาก็ยากจนตั้งแต่แรกเกิด ไม่มีแม้แต่ข้าวปลาอาหารที่จะบรรเทาความหิว ไม่มีแม้แต่ชายคาที่คอยป้องกันเปลวแดดอันร้อนแรงและสายฝนที่กระหน่ำลงมา รวมทั้งความหนาวเหน็บเยือกเย็นในยามหลับนอนได้ แต่ขณะที่บางคนนั้นเกิดมาก็รวยเป็นถึงมหาเศรษฐีผู้มีพร้อมสรรพทุกอย่าง สิ่งเหล่านี้แม้จะแตกต่างกันราวฟ้ากับดินในขณะมีชีวิตอยู่ แต่สิ่งที่ทุกคนมีเหมือนกันก็คือ ความตาย สิ่งที่ไม่มีใครต้องการ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่มีใครผัดผ่อนหรือหลีกเลี่ยงไปได้แม้แต่คนเดียว แม้จะจนหรือรวย ต่างชั้นวรรณะ ต่างศาสนา แต่สิ่งที่เสมอภาคกันนั่นก็คือความเป็นมนุษย์ และมีรอยต่อของความแตกต่างเหล่านั้นเข้าหากันนั่นก็คือ ความเกื้อหนุนกัน ซึ่งเป็นยารักษาโรคมะเร็งสังคมได้ดีขนานหนึ่ง

ความเจริญรุ่งเรืองหรือการพัฒนาสังคมนั้น จะมีได้ก็ต่อเมื่อมนุษย์ในสังคมนั้นๆร่วมมือร่วมใจกัน เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม ไม่เห็นแก่ตัวมากเกินไป

ในทางพระพุทธศาสนาพระพุทธองค์ได้ตรัสเครื่องสงเคราะห์กันและกันหรือที่เรียกว่า สังคหวัตถุ มี ๔ ประการ คือ
ทาน คือการแบ่งปันของให้คนอื่น
ปิยวาจา คือถ้อยคำที่ไพเราะอ่อนหวาน น่าฟัง
อัตถจริยา คือประพฤติตนให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่น ช่วยเหลือประโยชน์คนอื่น หรือสังคม
และสุดท้าย สมานัตตตา คือสม่ำเสมอ ไม่ถือตัว

ทั้งสี่อย่างที่กล่าวมานี้ เป็นธรรมเกื้อกูลกันในสังคมเป็นยาต้านมะเร็งขนานแท้ป้องกันไม่ให้เกิดในสังคมใดสังคมหนึ่ง เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมากจนเกินไป ซึ่งถ้านำมาปฏิบัติได้ มะเร็งชนิดไหนก็ไม่สามารถที่จะกล้ำกรายเข้ามาในชีวิต และสังคมนั้นๆ ได้เลย.

Comments :

0 ความคิดเห็น to “มะเร็งสังคม”

แสดงความคิดเห็น

 

ผู้ติดตาม

ออนไลน์หน้านี้

free counters